Jedrick:
Ik ben heel trots als mens.
“Ik besefte niet hoe sterk ik ben.” Jedrick blikt terug op de afgelopen periode. Hij was net gescheiden en het voelde alsof hij op straat stond. “Ik had alleen een vuilniszak met mijn kleren.” Het eerste wat hij deed was werk regelen: Schoonmaken in een groot bedrijf. “Maar hoe moest ik verder mijn leven oppakken?”
Fulltime vader
Jedrick was fulltime vader. “Dat is in Nederland best normaal, toch?” Vanuit Polen kwam hij naar Nederland om te werken. Hier ontmoette hij zijn vrouw, ze trouwden en ze kregen kinderen. Zij was eigenaar van een familiebedrijf. Hij had in Polen gestudeerd. “Met mijn diploma’s kan ik hier niks.” Het was dus logisch dat hij thuis alles regelde zodat zij alle aandacht had voor het bedrijf.
Een handvol problemen
Het ging niet goed met de relatie. Jedrick wou scheiden. “Maar ja, huwelijkse voorwaarden en zij was heel boos.” Hij steekt z’n handen omhoog: “Bankrekening geblokkeerd, geen huis, geen kinderen, geen werk.” Dat werk had hij snel geregeld. Woonruimte werd een vakantiehuisje. “Ik ben meerdere keren verhuisd.” Maar er bleef nog een handvol problemen over. Hij telt ze op zijn vingers: “Woning, verzekeringen, belasting, kinderen zien, briefje rechter, steun, drie jaar rechtszaak, de ex hield zich niet aan de regels, elke vraag aan de advocaat kost geld …”
Gewoon doorgaan en hulp vragen
Hij kreeg veel hulp: “Op het werk stond opeens een wasmachine. ‘Voor de poetsdoeken’.” Jedrick lacht. “Eigenlijk voor mij dus. En toen hing er ook een waslijntje.” Ook de kringloopwinkel en De Arme Kant van Meppel hebben veel geholpen.” Zijn recept: “Gewoon doorgaan en hulp vragen.” Met die vragen kwam hij ook bij het maatschappelijk werk. “Als er iets is, dan kun je bellen. En dan heb je gelijk contact, je kan meteen langskomen en dan is er direct een oplossing.” Dat laatste klinkt bijna te mooi. “Nou ja, maar wel altijd steun en geruststelling. Ze zeiden: ‘Er is altijd een idee, zullen we dat samen bedenken?’ Dan kon ik het meestal zelf wel regelen.”
Kijk waar je nu bent
Soms voelde hij zich machteloos. “De maatschappelijk werker keek met mij terug: ‘Je hebt veel meegemaakt en kijk waar je nu bent’.” Jedrick deed ook niet alles goed: “Dat temperament he.” Hij draait met z’n ogen. “Ook daar ben ik mee geholpen. Dat recht voor de raap niet altijd handig is.” Ze wezen hem ook op zijn achtergrond: zijn diploma’s uit Polen. Dat er meer perspectief is dan de schoonmaak. “Schoonmaakwerk, dat was echt goed hoor. Maar ik wil graag mensen helpen en delen wat ik heb.”
Een sterke eik
Dat werk heeft hij gevonden, in de zorg. “Ik ben er gewoon heen gegaan en ik kon de volgende dag beginnen.” Via het werk kwam er ook een opleiding, dus met de diploma’s komt het ook goed. Vaste woonruimte is voor elkaar; een tweekamerappartement “Midden in het dorp, ik kan overal met de fiets komen.” Hij heeft nog wel wensen: “Een auto en een extra kamer voor als het weer goed komt met de kinderen.” Vooral dat laatste, de kinderen, dat is echt belangrijk. Maar het zelfvertrouwen is er weer. De rechter zei daar iets moois over: “Dat ik eerst een klein plantje was, en nu ben ik een sterke eik.” Hij lacht: “Ik moest opzoeken wat een eik is, maar het is een mooi compliment! Ik ben heel trots hoe ik ben, als mens.”
Meer verhalen lezen? Lees ons jaarverslag.
De naam van Jedrick is om privacyredenen gefingeerd. De persoon op de foto is niet Jedrick.
