VAN STILLE KRACHT NAAR VASTE KRACHT
Als sociaal werk in Drenthe hebben we elkaar gevonden en treden we met een gezamenlijk verhaal naar buiten. Dat voelt érg goed en dat gevoel wil ik graag met jullie delen.
Vraag 10 willekeurige mensen naar wat sociaal werk nu precies inhoudt en de kans is groot dat je totaal verschillende antwoorden krijgt. Blijkbaar slaan we niet hard genoeg op de trom en zijn we meer een stille kracht in de samenleving. We werken niet aan ziekte en zorg, maar aan welzijn en veerkracht. Dát is onze kracht. Maar we zijn ook stil. We slaan niet erg hard op onze trom, we zijn eerder tevreden dan trots en we maken liever de dorpen en wijken wat mooier dan dat we onze eigen veren oppoetsen. Dat is de aard van het beestje. Maar die stilte, daar zit ook iets anders achter.
Maar waar zit ‘m dat dan in?
Als een dokter een gebroken been weer keurig in het gelid krijgt, of met een hartoperatie een patiënt kan redden, dan spreekt dat direct tot de verbeelding: dat je er voor zorgt dat mensen weer kunnen lopen, of hun leven terugkrijgen.
Daartegenover het beeld van bijvoorbeeld onze jongerenwerker. Die gaat gedurende drie jaar regelmatig op bezoek bij een groepje jongeren in het winkelcentrum. Fles cola onder de arm, even een praatje met de groep. Soms met één van de jongeren apart. En dan opeens na de zomer zijn ze klaar met de opleiding en aan het werk. Gelukkig zijn ze zonder al te veel kleerscheuren groot geworden. Als er niks mis ging, stond die jongerenwerker daar dan voor niks? Of heeft hij er voor gezorgd dat die jongeren konden doorlopen en nu goed op de rit staan voor de rest van hun leven? En wat is daar dan precies de opbrengst van?
Waar is het applaus voor het sociaal werk?
Iedereen voelt wel aan hoe belangrijk het is dat iemand die jongeren zag en hoorde. Maar waar was het moment van succes. Waar was het applaus voor het sociaal werk en de sticker ‘trots op de jongerenwerker? Ik hoor nog die jongen die zei ‘Zonder hem (de jongerenwerker) was ik nu een halve crimineel’. Die grote impact van ons werk, daar ben ik van overtuigd. Maar ik kan er geen groter lawaai over maken dan het stille beeld van die jongerenwerker die er gewoon is met zijn fles cola.
Basisplaats op het hoofdveld.
Daarom vind ik dat we met deze gezamenlijke brochure een gróte stap maken. We waren de stille kracht op de achtergrond. We kregen een eervolle vermelding als ‘voorveld’; als de oplossing voor de vastlopende zorgsector. We kunnen immers de patiënten met psychosociale klachten helpen, we kunnen kostbare dagbesteding omzetten naar buurtkamers met vrijwilligerswerk, we kunnen met preventie voorkomen dat mensen überhaupt bij de zorg terecht komen. Dat is wat deze brochure bij mij los maakt: dat we ons melden als vaste kracht met een basisplaats op het hoofdveld.
Walraad van Dalen, Directeur/bestuurder Welzijn MensenWerk
